جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر
من نه آنم که فریب تو خورم بار دگر
شد طبیب من بیمار مسیحا نفسی
تو برو بهر علاج دل بیمار دگر
گو مکن غمزه ی او سعی به دلداری ما
ز آنکه دائم دل خویش به دلدار دگر
بس که آزرده مرا خوشترم از راحت اوست
گر صد آزار بینم ز دل آزار دگر
وحشی از دست جفا رست دلت واقف باش
که نیفتد سروکارت به جفا کار دگر
«وحشی بافقی»